سفارش تبلیغ
صبا ویژن

روستای خیارج
به این روستا در زبان محلی خیاره، و در عهد قدیم خیارک گفته می شده. 
قالب وبلاگ
لینک دوستان
لینک های مفید

بهار آمد خوش آمد

بهار دل نشین آمد، خوش آمد

 

نگار گل نشین آمد، خوش آمد

گل و بلبل به همراه شکوفه

 

به تزیین زمین آمد، خوش آمد

شود هر ساله نو گلهای بستان

 

به تدبیر مکین آمد، خوش آمد

دوباره می رسد هنگام تغییر

 

گل و بلبل ببین آمد، خوش آمد

پس از خشکیدن برگ درختان

 

گل و سبزه چنین آمد، خوش آمد

تقلّب در زمین و در زمان شد

 

تدبّر از امین آمد، خوش آمد

چه خوش باشد تحوّل در دل من

 

که احسن با امین آمد، خوش آمد

کند سر سبز رُخسار زمین را

 

خدا در گل ببین آمد، خوش آمد

مگر فصل دگرگونی نگشته؟

 

چرا گشته، پس این آمد، خوش آمد

اگر ساقی مرا جام جمی داد

 

به لطفش از رهین آمد، خوش آمد

کنون ایام عید و فصل گل شد

 

زمین را این چنین آمد، خوش آمد

طرَب، شادی، شِکَر، شُکر

 

خدا را آفرین آمد، خوش آمد

شود آیا گل یک دانه آید؟[1]

 

بگویم هُش که هین آمد، خوش آمد؟

گر از هاشم ندائی بر نخیزد

 

بگو مولای دین آمد، خوش آمد

 

این شعر در 14بیت تقدیم به 14 معصوم(ع) در روز میلاد نبی مکرم اسلام و صادق آل محمد سروده شد

قم مقدسه- 13/12/88 

هاشم مالکی



[1] - منظور از آن گل، حضرت ولی عصر(عج) می باشد که با آمدنش زندگی بشریت بهار می شود


[ پنج شنبه 88/12/13 ] [ 5:1 عصر ] [ هاشم مالکی ] [ نظرات () ]

یار شیرین [1]

یا رب این نو گل خندان که سپردی به منش

خود نگهدار ز اشرار رقیب و مِحنش

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور

گو بیارد به درون دل ما از یمنش

گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا

به عنایت برسانی تو سلامت ز منش

به ادب نافه گشائی کن ازآن زلف سیاه

که مبادا برود بوی خوش از آن خُتنش

گو دلم حق وفا با خط و خالت دارد

بی وفائی بود آنگه که ندانی وطنش

در مقامی که بیاد لب او می نوشند

مَی بنوش و مکن افسرده دل خویشتنش

عِرض و مال از در میخانه نشاید اندوخت

هر که در میکده شد جام جهانی شِکنش

هر که ترسد ز ملال اَنده عشقش نه حلال

قُرب و نزدیکی یار و قد سرو و سَمنش

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است

وه چه دور است که هاشم برسد بر سخنش

 

تکمیل در دبیرستان شبانه روزی شهید بهشتی آوج

18/11/1388

هاشم مالکی



[1] - مصرع اول از حافظ(غزل 281) و مصرع دوم از اینجانب است- بنام غزل تضمینی


[ شنبه 88/11/24 ] [ 10:12 عصر ] [ هاشم مالکی ] [ نظرات () ]
 یا علی

در مدح امیرالمؤمنین علی (ع)

مخلوق نخست و عالم آراست، نبی

بعد از نبی و خلقتِ او راست، علی

همراه نبی در شبِ معراج که بود؟

هر جا که بوَد محمّد آنجاست، علی

شکّی نبوَد به فضلِ مولیَ الکَونَین

بر عامه و بر خاص که مولاست؟ علی

گویند علی ساقی کوثر باشد

آن کیست که با نبی أبِ ماست؟ علی

بابای حسین و زینب و کلثوم است  

بابِ حسن و همسر زهراست، علی

ما را چه غم ار مطیع مولا باشیم

اندوه ندارم که دل آراست، علی

حاجت چه بود به قبله های صوری

بر جمله ی ما کعبه ی دلهاست، علی

آن کس که به عمر خویش مشرک نشد و  

ایمان نخست او هویداست، علی

چون فاتح خیبر و علمدار نبی

در بدر و حنین، شأن مولاست، علی

ما مدّعیِ پیروی از آل نبیّیم  

آن کیست شفیع جنّت ماست؟ علی

گر عفو الهی ز کَرم سوی من آید

صد شکر که من چاکر و مولاست، علی

در شب اربعین حسینی  در خیارج تکمیل شد

15/11/88

هاشم مالکی


[ شنبه 88/11/24 ] [ 10:11 عصر ] [ هاشم مالکی ] [ نظرات () ]

هنرستان کشاورزی شهدای خیارج

شعر تاتی3

بعد از مدتها این هم یک شعر تاتی[1] دیگر، با لحجه خیارجی[2] تقدیم به دوستان.

نصیحت پدری[3]

ویری مِیا آ وَقتا              بوجیل و زارو فَیشه؟

یادت میاد اون وقتا، کوچیک بودی و بچه؟

هر کی موما شما را                 آندی وَرو مومَیشه؟

هر کی پیش شما میومد، پیش اون میومدی؟

ای خیشی دَ چه نَکّو               دلی آندی مِگوشَه؟

یه فامیل داشتی چه خوب بود؟ دلت اونو خیلی می­خواست؟

دَدَی مُوشو هر کُوا                 آندی پَیو مِشَیشه؟

بابات که هر جا می­رفت، دنبال اون می­رفتی؟

ای روز واشَه بالارِم                 واتَن وینِم کُوایشَه؟

یه روز گفتش پسرم، بگو ببینم کجائی؟

بشَیشَه پُشتُ پردَه            هر چی واشَه نومَیشَه؟

تو رفتی پشت پرده، هر چی صدات کرد نرفتی؟

تَه سَنگی سر شیشه ناف            دَدَی واشَه: بومَیشَه؟

تو شیشه رو شکسته بودی، بابات گفت: اومدی؟

سری کِه مون پایَن بِف           یواش یواش، بومَیشَه؟

درحالی سرت توی پاهات بود، یواش یواش اومدی؟

واشَه بالام چرا تَه           آ وَقت واتِم نومَیشَه؟

گفتش پسرم چرا اون وقت که ترا صدا کردم نیومدی؟

شیشَه گِرون قَیمَتِه                   اَی کاش آ مَوقَه فَیشَه؟

شیشه قیمتش گرونه، ای کاش اون وقتا (که من شیشه گری می کردم) بودی؟

کورَه یُو آتَش و وا                  شیشَه گَری مِگَوشَه؟

شیشه گری کوره و آتیش و باد، می­خواد

اگر ماجِِِم کَولو بَش                چونکِه چِمِن بالایشَه؟

اگر بهت می­گم مراقب باش، بخاطر این که پسرمنی

هم هَدَر آبِی پِلِم           هم دَستِ خِمنِی بایشَه؟

هم پولم از بین بره، هم که با دستای خونی بیای؟

اِیندی بِزون بالارِم                  دِلم اِشتَه مِگوشَه؟

اینو بدون پسرم ، دلم تو را می­خوادش

چِمِن کِه مِشناسی تَه؟              هاشِمِیمَه کُوایشَه؟

منو که می­شناسی تو؟ هاشمم دیگه، کجائی؟[4]

30/7/88 در این روز سرودم[5]

 



[1] - تاتی زبان مردم بخشی از استان قزوین است، بخشهائی از بوئین زهرا و تاکستان و الموت .

[2] - خیارج از روستاهای بسیار قدیمی ا توابع بوئین زهرا در استان قزوین می باشد.

[3] - در نصیحت می­توان بجای تنبیه از روش معرفی اهمیت کار استفاده کرد.

[4] - مدیر وبلاگ بوی سیب: www.purya.parsiblog.ir

[5] - این شعر را در صف نانوائی سرودم (به این میگن استفاده­ی بهینه از وقت)


[ یکشنبه 88/8/3 ] [ 6:48 عصر ] [ هاشم مالکی ] [ نظرات () ]

ابلفضل با وفا

ای با وفا ابلفضل ، ای با صفا ابلفضل

اشته لقب چه واجم صاحب لقا ابلفضل

مون دشت کرب و بلو یکه سوار میدون

سقای کربلایشه ، خواره برا ابلفضل

یار حسین مظلوم ، امید همه طفلون

راه خدا را گردست ، دستی جیا ابلفضل

رقیه یو سکینه ، اوی اوه بمندیند

زیوی اوه برسن ، سقا برا ابلفضل

خیمو صدا بلنده  ، تشنمونه عمی جون

دردون خودی مزونی ، دردون دوا ابلفضل

اشته پرونه اسبو ، دشمن باراگیرا نی

ته وارث به حق ، شیر خدا ابلفضل

هرچی که دنیو دردی، قربونی را بووردی

یون و دلی فدای که ،  باب سخا ابلفضل

وقتی شهیدا فیشه ،  برا کمر بیشکی یست

ورد زوهونی ام بف ، ادرک اخا ابلفضل

ام البنینه واجم  ، غم نوخوری اشته را

چون که ته با معرفت ،کردی فدا ابلفضل

هرچی مریض و درده ، اشته پیو مگرده

باب الحوائجیشه  ، اوندی شفا ابلفضل

ای با وفا ابلفضل ، ای با صفا ابلفضل

اشته لقب چه واجم صاحب لقا ابلفضل

***

شعر از : علیمحمد آقاعلیخانی

تهران - 17دی ماه 1387 مصادف با تاسوعای حسینی


[ پنج شنبه 87/11/10 ] [ 11:33 صبح ] [ علیمحمد آقا علیخانی ] [ نظرات () ]

 

 

شعر تاتی 4

فرفه یو سرما استونیه

Farfa yo sarma astoonia

(داستان برف و سرما)

 

ای روز که خیلی یخ بف

I rooza khaili yakh bef

(یک روز که خیلی سرد بود)

فرفه یو سوز، شرَح بف

Farfa yo sooz sharah bef

(برف و سوز سرما بود)

همسونمون خداش وا

Hamsonamon khodash va

(همسایه مان به خدا گفت)

چندَ یخه ام هوا

Chanda yakhe em hava

(چقدر این هوا سرد است؟)

اما جی پیلگی مون

Am ji pillagimon

( ما با این بزرگیمان)

جی سردی کو مترسون

Ji sardi ko metarson

(از این سرما می ترسیم)

اینا اگر گرما بی

Ina agar garma bi

(اگر کمی هوا گرم شود)

دست و پامون نرما بی

Dasto pamoon narma bi

(دست و پایمان نرم شود)

هی خوشدنش مواشه

Hay khoshtanesh mevasha

(هی به خودش می گفت)

مشدی حسن کواشه

Mashdi hasan koasha

(مشهدی حسن کجائی؟)

اشته چی ربطی دره

Eshta che rabti dare

(به تو چی ربطی دارد)

باین و بیَن مکره

Baino bian mekaer

(که آن طور و این طور می کند)

خودش مگوشه یخ بی

Khodesh megavsha yakh bi

(خودش می خواهد سرد باشد)

چمن خیال ُ تخ بی

Chemen khialo takh bi

(خیال ما هم راحت باشد)

هر چی کری صلاحه

Har chi kari salahe

(هر کار بکند صلاح است)

گپ نزنون براهه

Gap nezanoon berahe

(اگر حرف نزنیم بهتر است)

ایندی بزون بِرارم

Indi bezoon berarem

(این را بدان برادر)

اشته کو از مِزارم

Eshta ko az mezarem

(من از تو نالانم)

هشکی خدا نشناسی

Hoshki khoda neshnasi

(هیچ کس خدا را نشناسد)

تا خوشدنش بشناسی

Ta khoshtanesh beshnasi

(تا اینکه خود را بشناسد)

توبه که یو پس بگی

Tavba ka yo pas begi

(توبه کن و حرفت را پس بگیر)

زشتَ کاری دستو گی

Zeshta kari dasto gi

(از این کار زشتت دست بردار)  

 

7/11/87

 



[1] - این شعر را حدود ساعت یک نصف شب کمی قبل از خواب سرودم و بلافاصله نوشتم تا فراموش نکنم


[ دوشنبه 87/11/7 ] [ 2:21 عصر ] [ هاشم مالکی ] [ نظرات () ]

 



شعر تاتی 2


(استمداد)


 


اِی غم دِرِم کِه پِیلَی، رَفیقونم کُوایا


I gam darem ke pillai rafigonem koaya?


(یک غم دارم که بزرگ است، رفقایم کجائید؟)


شک نِدِرِم کِه اَلاُون، شُما چِمِن بِرایا


Shak nederm ke aloon shoma chemen beraya


( شک ندارم که الان، همه شما برادر من هستید)


هَر چی ماجِم کِه دَردِم ، جِیا فَن از شُما یِه


Harchi majem ke dardem jia fan az shoma ye


( هر چه که میگویم دردم، جدائی از شماست)


هُشکی قبول نِمکَرِه، اِم کِه واتِی کُوایِه


Hoshki ghabool nemkareh em ke wait koaye


(هیچ کس قبول نمی کند، این را که می گوئی کجاست؟)


اِیندِی بِزون رفاقَت، خُلاصَش اِم مِگردِه


Indi bezoon refaghat kholasash em megarde


(این را بدان که رفاقت، خلاصه اش این می شود)


مَردی وُ مَردُونَگی، هَر کِی شُما را مَردِه


Mardi o madoonagi har ki shoma ra marde


(مردی و مردانگی، با هر کس که با شما مردانگی کرده)


چُما جامُون خُوارُون، راهَه نِگردی اِلا


Choma jamon khoaroon raha negardi ella


(ما را در بین خوبان راه ندهند مگر)


عَوَض کَرُون قَضامُون، طِبقِ پَسَندِ مُلا


Avaz karoon ghazamoon tebghe pasand molla


(مقدراتمان را طبق پسند علماء تغییر دهیم)


وَقتی کِه پِل نِدِرِی، خُوشدِل و با صَفا بَش


Waghti ke pel nederri khoshdel o ba safa bash


(وقتی که پول نداری ، خوش دل و با صفا باش)


چون تَه بِیَن مِتُونی، پِل دارِ واری گردَاش


Chon ta bian metooni pel dare wari gardash


( چون این گونه می توانی مثل پولدارها شوی)


اَز تَوقُع دِرِمَه، اِشتَه کُو دَرکِم کَراش


Az tavagho darema eshta ko darkem karash


( من از تو توقع دارم درکم کنی)


هَر چی که ناحَق واتِم، اَز گُوشِیَن بَرکَراش


Har chi ke na hagh watem az gooshian bar karash


(هر چه که ناحق گفتم، از گوشت به در کن)


اَگر چِمِن دَستو بی ، بِمینم یا بِشِم


Agar chemen dasto bi beminema  ya beshem


(اگر دستم باشد که بمانم یا بروم)


تا هر چِه که شُما یا، اَز هُشکُوا نِمِشِم


Ta har che ke shoma ya az hoshkoa nemeshem


( تا زمانی که شما هستید هیچ جا نمی روم)


چِمِن دُوا وُ دَرمون، شُما کو یِه رفیقون


Chemen doa o darmoon shoma ko ye rafighoon


(دارو و درمان من پیش شماست ای رفقا)


هر وِلَه که بِزَنا ، هَما شُما یِه اَلاُون


Har wela ke bezana hama shoma ye aloon


( هر گل بزنید باز هم الان برای شماست)


 خُلاصَه کَلومِم اِینِدی واجِم شما را


Kholasaye kaloomem indi wajem shoma ra


(خلاصه کلامم این را به شما می گویم)


هر کی بُوما شما وَر، نِیاشدِیا خُدا را


Har ki boma shoma war niashdia khoda ra


(هر کس پیش شما آمد بخاطر خدا نگهش دارید)


 


24/10/87

هاشم مالکی



[ یکشنبه 87/11/6 ] [ 9:9 عصر ] [ هاشم مالکی ] [ نظرات () ]
.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

این وبلاگ برای معرفی زبان تاتی و روستای خیارج ایجاد شده و ما سعی داریم آنچه در مورد این روستای تاریخی می‏دانیم در اختیار شما قرار دهیم؛ این روستا با قدمت حدود 3000 ساله در شهرستان بوئین زهرا از توابع استان قزوین قرار دارد،‏ این روستا دارای مشاهیر علمی ادبی بوده و همکنون نیز افراد شاخصی در محافل سیاسی و مذهبی و علمی از این روستا وجود دارند که مایه مباهات است. // حتماً پیام بگذارید تا به موقع از شما تقدیر به عمل آید.... اگر شما هم خیارجی هستید و چیزی در مورد خیارج می دانید با ما تماس بگیرید تا مطلب شما را در این وبلاگ قرار دهیم... خیارج سرای ماست/// دوستانی که عکسهائی از روستای خیارج، فرهنگ و رسوم مردم آنجا دارند، به ایمیل ما ارسال کنند تا در اسرع وقت در وبلاگ قرار بگیرد/ PURYASIN2009@YAHOO.COM
موضوعات وب
لینک های مفید
امکانات وب


بازدید امروز: 50
بازدید دیروز: 65
کل بازدیدها: 383554